Beste, lieve lezers!

Op het moment dat ik deze weblog schrijf zijn Annemieke en ik voor een weekend in Thailand, om onze visa te kunnen verlengen. We genieten hier van het strand, het vissersdorpje en het zwembad bij ons resort. We verblijven in een huisje op palen boven een soort moeras met daaromheen een hele mooie tuin!

Allereerst wil ik delen hoe goed God is voor mij! Hij werkt zo bemoedigend. Ik denk aan één van de eerste keren dat ik Bijbelstudie mocht geven bij Precious Women en ik de middag daarvoor in mijn Bijbel aan het lezen was. Ik las uit Handelingen 4 vers 13. Waar staat dat de mensen aan wie Petrus en Johannes het Evangelie mochten delen, opmerkten dat Petrus en Johannes ongeleerde en eenvoudige mensen waren. Ik voel me ook niet altijd geschikt, alleen al denkend aan de taalbarrière. Maar deze tekst bemoedigende me omdat God ook door eenvoud wil werken. En zo mag ik de Bijbelstudies houden met behulp van Nederlandse, Engelse, Khmer Bijbel en plaatjes die ik maak op een groot vel papier.
Het is fijn om steeds meer zicht te krijgen op hoe Precious Women werkt en tegelijkertijd zet het me ook weer meer stil als ik hoor over de achtergrond van deze vrouwen. Dat deze vrouwen vaak niet weten hoe ze liefde moeten geven en ontvangen wat gevolgen heeft voor de relaties die ze hebben ook in de shelter zelf. Op het eerste gezicht is deze pijn niet altijd te zien, maar achter de glimlach schuilt een pijnlijk verhaal.

De afgelopen tijd heb ik gewerkt aan een begeleidingsplan voor de vrouwen in de shelter, heb ik een ziekenhuis bezoekje afgelegd naar een cliënt (ze is gelukkig weer beter) en hebben we women’s day gevierd! Op een vrijdagmiddag waren ongeveer honderd vrouwen van de organisatie Precious Women en vrouwen die nog in Karoakebars werken bij elkaar om women’s day te vieren. We hebben stoelendans gedaan, ze hebben boodschap meegekregen dat vrouwen waardevol zijn en er werd gebeden. Op deze manier hoop Precious Women het hart van deze vrouwen te raken en ook relaties op te kunnen bouwen!
Afgelopen donderdag heb ik pannenkoeken gebakken in de shelter met de vrouwen. Of eigenlijk nam één van de vrouwen het over. Ze vonden het lekker, maar een maaltijd zonder rijst is hier toch echt geen maaltijd! Het was erg gezellig.

Omdat ik parttime werk voor Precious Women had ik nog tijd voor iets anders. Iemand uit het team wist van een zendelingsgezin wat hulp kon gebruiken en heeft me aan deze familie gelinkt. Het jongste zoontje (5 jaar) uit dit gezin heeft extra begeleiding nodig op school. Hij heeft behoefte aan structuur, ondersteund te worden met plaatjes of woorden en gewezen te worden op zijn taken. Ik mag hem drie ochtend helpen op de Internationale school. Een mooie uitdaging naast mijn andere werk! Het is bijzonder om te horen dat de ouders mij zien als een verhoring op hun gebed. Dat maakt mijn hart blij en ook klein.

Laatst zeiden Annemieke en ik nog tegen elkaar dat het leven in Phnom Penh nu ook meer gewend raakt. Het geluid van een man die langs komt op zijn fiets om zijn eieren te verkopen, een vrouw die een kar trekt om lege flesjes en blikjes te zoeken om te kunnen recyclen of het zien van vrouwen in pyjama’s op straat. Maar het is nog steeds leuk om door het verkeer te crossen met m’n fiets, minder leuk om de vieze geuren van vuilnis langs de straat te ruiken en om bezweet ergens aan te komen. Want het wordt steeds warmer hier, maar gelukkig hebben waaiers, een koude douche en zelfs airco!

Om meer een beeld te krijgen van het leven in Phnom Penh kan je nog even naar de foto’s kijken.
Eind april hopen mijn ouders op bezoek te komen! Ik zie er naar uit om mijn leefomgeving te kunnen laten zien!

Bedankt voor het lezen!
Liefs Ilonka