Hallo webloglezer!

Nu ik deze blog schrijf is het regenseizoen toch echt begonnen! Van het weekend toen ik op het werk was (ik werk twee weekenden in de maand op zaterdagavond tot zondagmiddag uit de kerk) was het erg hard het regenen. Heel de benedenverdieping liep onder water! We hebben snel alle meubels en spullen omhoog gezet zover dat allemaal mogelijk was. Daarna hebben we met elkaar in de slaapzaal ons diner gegeten. De volgende ochtend hebben ze alles schoongemaakt en heb ik ondertussen pannenkoeken gebakken (vinden ze erg lekker!). Nu loopt in Cambodja wel vaker je huis onder water begreep ik, maar Precious Women zit nog maar een half jaar in dit gebouw dus wist niet dat het hier zo onder liep. Dus voor de volgende regenbui staan hoop ik laptops en papieren veilig opgeborgen.

De laatste weken behandelen we op donderdagavonden verhalen uit het oude testament, omdat voor de meeste vrouwen de hele Bijbel nieuw is. We zijn begonnen met Adam en Eva en nu inmiddels bij Abraham. Ik maak gebruik van platen die ik ook regelmatig opnieuw laat zien, omdat herhaling erg belangrijk is. Laatst had ik een quiz gemaakt over de Bijbelverhalen met als beloning stroopwafeltjes. Op diezelfde avond heb ik van twee vrouwen vis leren bakken wat we daarna lekker met elkaar hebben opgegeten. Ja, dat zijn bijzondere momenten. Dat besef ik ook als één van de vrouwen nog voor het slapen gaan nog even een arm om me heen slaat. Dat heb ik zelf ook nodig!
Wat mij ook steeds meer op begint te vallen is dat het team niet alleen collega’s zijn, maar ook vrienden van elkaar. Regelmatig met elkaar uit eten en zo werden we laatst uitgenodigd voor de verjaardag van het zoontje van de directeur.
De directeur en nog een collega sliepen laatst ook op het kantoor, en ze vroegen of ik bij hen kwam slapen. Lag ik daar tussen de directeur en mijn collega in, bedacht dat dat in Nederland toch niet zo snel zou gebeuren.

Een tijdje geleden ben ik twee ochtenden met Annemiek mee geweest naar haar werk. Het was allereerst leuk om te zien waar Annemiek nu precies werkt en haar collega’s te ontmoeten. Maar ook ‘goed’ om te zien hoe mensen in de sloppenwijken leven. Ik bedoel ‘goed’ in de zin om de realiteit onder ogen te komen. In Phnom Penh (en in eigenlijk alle derde wereldlanden) is het verschil tussen rijk en arm en groot. Er rijden hier dikke auto’s rond, maar ook veel mensen lopen met een kar allemaal blikjes en flesje te verzamelen wat ze voor een paar cent in kunnen wisselen bij een recycle- plaats. Wat me vooral opviel aan de sloppenwijken is dat het niet alleen arm is, maar ook rommelig. En de mensen wonen er heel dicht op elkaar. Dus geen wonder dat er ook veel ruzies ontstaan. Ik genoot er van om wat te kunnen helpen met haren en handen te wassen van de kids.

Bij Precious Women is een nieuwe sociaal werker begonnen, zij voert onder andere één op één gesprekken met de cliënten. Ik mocht laatst bij een gesprek observeren, het was om te zien hoe de hulpverlener dit gesprek voerde. Toen ik in de gespreksruimte zat zag ik dat de muren er vies uit zagen. En ik houd er van om (ook) praktisch bezig te zijn, dus ben ik vorige week begonnen met verven. Er is gekozen voor de frisse kleur groen en we hebben ook mooie vlinders op de muur gemaakt. Ik denk dat ongeveer zes verschillende mensen me uiteindelijk hebben geholpen. Het is leuk om te zien hoe enthousiast zij er ook van werden. Voor dat deze gespreksruimte helemaal klaar had vroeg één van mijn collega’s of ze de verf mee mocht nemen. Toen ik even later ging kijken wat ze aan het doen waren zag ik dat bijna alle studenten en collega’s bezig waren met de praktijk ruimte (van de beautysalonopleiding) te schilderen. Zonder eerst alles af te plakken of kranten neer te leggen. Niet dat ik heel netjes ben met schilderen, maar ik moest toch wel mijn commentaar hard inhouden. Maar ook deze ruimte ziet er weer fris uit (misschien niet helemaal hoe ik zou willen, maar ik moet vooral onthouden dat ik te gast ben;).
De komende week hoop ik nog wat verder te gaan schilderen en leef ik erg toe naar de komst van mijn vriend Wim, aanstaande zaterdag! Ik hoop dan zelf ook voor twee en halve week vakantie te hebben. Ik zie er naar uit om hem mijn leefomgeving te kunnen laten zien en samen andere plekken te kunnen bezoeken. Gisteren was ik trouwens even op een reisbureau, kreeg ik van een medewerker een klein gekookt eitje aangeboden. Het bleek uiteindelijk een eitje van een kwakkel te zijn. Eerst heb ik beleefd gezegd dat ik het niet kon eten, maar ze bleef zeggen dat ik het toch echt moest eten. Nou ja toch maar proberen dan, en het smaakt eigenlijk gewoon naar ei