Lieve webloglezer,

De titel van deze weblog zegt misschien al genoeg? Inmiddels ‘wonen’ Annemiek en ik nu bijna een halfjaar in Cambodja. Aan de ene kant verbaast dat ons. Maar aan de andere kant leven we ook zo per dag, en vraagt het leven hier op een andere manier energie dat het ook weer niet verbaast.
Ik sta soms verstelt van hoe ik toch al een beetje conversaties in het khmer kan hebben. Hoewel ik ze nog lang niet allemaal begrijp! Zo was ik laatst op de markt aan het wachten op mijn beurt. En een mevrouw stond wat te wijzen naar iets en zei in het khmer ‘cow’ en ik dacht dat ze rundvlees bedoelde, maar ik zag het niet liggen. Na wat rondkijken en glimlachen begreep ik het uiteindelijk: het woord ‘cow’ is namelijk ook broek (alleen met een andere klank uitgesproken). Ze wilde aan me vertellen dat ze mijn broek mooi vond. Trouwens ik schrijf wel dat ik aan het wachten was op mijn beurt op de markt, maar dat kennen ze hier niet echt. Iedereen wordt door elkaar heen geholpen, dus je moet je er zelf ook maar een beetje tussen proppen. Ja een beetje assertief zijn is wel handig hier. Hoewel laatst kwam ik op een kantoor van een energiemaatschappij, om een rekening te betalen, en de meneer voor mij moest maar even aan de kant want er kwam een blanke binnen. Tja dat hoeft nou ook weer niet.
Door mijn Nederlandse ogen blijft het gek om hier aan het verkeer deel te nemen met andere verkeersregels. Maar volgens mij ken de ik de verkeersregels nu aardig, namelijk: wie het groots of snelst is mag als eerst (dus als fietser heb ik vaak pech) of je maakt even oogcontact en je weet op één of andere manier wie er als eerste mag.

Deze maand ben ik met mijn laatste maand taalstudie bezig, welgeteld heb ik nog vier lessen. Ik heb het idee dat het nu een goede tijd is om af te sluiten. Toch is het ergens ook weer jammer, omdat ik op deze taalschool ook van alles kan vragen over cultuur en ik ook meer persoonlijke conversaties kan hebben.
Aan het eind van deze maand hopen Annemiek en ik een verdieping naar boven te gaan verhuizen. Wij huren dit huis van de organisatie en nu komt op de begane grond een gezin wonen met twee kleine kinderen. Boven is het een stuk kleiner, maar nog steeds prima voor ons.

Vorige maand hebben zes vrouwen hun diploma gehaald voor de beautysalonopleiding. We hebben een mooi feestje gehad waarin duidelijk ook liefde te zien was tussen ouders en hun kinderen, vond ik erg bemoedigend om te zien! Een aantal van deze vrouwen woonde ook in de shelter. Zij hebben nu ook afscheid genomen en zijn nu aan het werk of nog op zoek naar werk. Ik merk dat je toch een band met ze hebt gekregen en dat ik ze ook mis. Zo was het ook erg leuk om van de week even een kort telefoongesprekje te kunnen hebben met één van de vrouwen. Nu met een aantal nieuwe vrouwen in de shelter, moet iedereen weer even zoeken naar zijn plekje. En heb ik ook het gevoel dat ik weer opnieuw begin met relaties op te bouwen. Nu kunnen Khmer mensen heel goed niks doen, dus soms ‘hang’ ik er ook een beetje bij. Maar toch lijken deze ‘hang’ momenten ook nuttig te zijn want dan ontstaan er juist mooie gesprekken.
Laatst hadden we een Bijbelstudie over de namen van Jezus en ontdekte ik dat Jezus is het brood in een Khmer Bijbel vertaalt wordt met Jezus is voedsel. Want Khmer mensen hebben niet veel met brood, dus spreekt het ook niet tot hun verbeelding. Vond dit een verrassende ontdekking!
Tijdens de kantooruurtjes probeer ik me nuttig te maken door mee te denken hoe we meer klanten kunnen trekken naar de beautysalon en ben ik bezig met het maken van een begeleidingsmethode. Ja merk dat ik het lastig blijf vinden om met mijn Nederlandse ‘workaholic’ me aan te passen. Dingen lopen hier gewoon altijd anders en voor mijn gevoel trager. Zo was een bijeenkomst vorige week nog gepland voor vandaag en van de week was hij opeens gepland voor morgen. Maar ik zie uit naar deze bijeenkomst! We hopen een gezellige middag te hebben morgen met ongeveer 40 vrouwen uit karaoke bars en op deze middag zal ook het Evangelie gedeeld worden. Bid u mee dat het gezegd wordt?

Preang potie po= God bless you!