Lieve weblog lezers,

Na een aantal weken hoor ik vanuit Nederland wat vragen naar mijn weblog en dan denk ik zelf ook van nu is het weer tijd voor een nieuwe update op mijn weblog. En na het vieren van Khmer New Year en een traditionele Khmer bruiloft te hebben meegemaakt, kan ik ook weer genoeg delen. Ik maak in een korte tijd (bijna drie maanden dat ik hier nu ben) veel nieuwe dingen mee. Maar ik besef dat het leven in Nederland ook door gaat. En dat je mooie dingen meemaakt en misschien ook verdrietige. Ik hoop dat je alles met God, de Schepper van het Leven deelt.

De afgelopen week hebben Annemiek en ik vakantie gehad, omdat het hier Khmer New Year was. Dat houdt in dat het in de normaal zo drukke stad Phnom Penh rustig is (omdat de meeste mensen op bezoek gaan bij familie, en die wonen op het platteland). En zoals je inmiddels wel door hebt is dat niet normaal. Dus dat was voor Annemiek en mij gewoon soort van genieten. Maar ook wel oppassen in het verkeer, want nu het rustig was kon iedereen natuurlijk ook drie keer zo hard rijden. Wij hebben ook Khmer New Year gevierd met de taalschool. We hebben families ontmoet om onze Khmer te kunnen oefenen. Terwijl leraren toekeken vroegen wij: ‘Wat gaat u met Khmer New Year doen?’, ‘Welke spelen gaat u spelen?’ en ‘ Wat gaat u eten?’. Dat voelde soms wat onnatuurlijk, maar was ook leuk om mensen te ontmoeten op het platteland en met ze te kunnen spreken. Wij hebben de traditionele spelletjes gespeeld. Aan het einde van de dag zat iedereen onder de witte babypoeder, dat is een traditie hier met Khmer New Year. Inmiddels weten Annemiek en ik ook hoe de traditionele Khmer danspassen er uit zien, of we het ook kunnen is een ander verhaal.
In onze vakantie zijn we naar een eiland geweest waar we konden zwemmen in de Mekong, hebben we ons huis een schoonmaakbeurt gegeven en lekker uitgerust.
Ik heb nog niet verteld wat voor een werk Annemieke doet, wat denk ik wel leuk is om te weten. Annemieke werkt vijf dagen per week bij 1 to 1, dat is een mobiele kliniek die naar de sloppenwijken gaat. Annemiek helpt met het voedselproject en in het medische team.

Afgelopen weekend heb ik een bruiloft mogen meemaken op het platteland van één van mijn collega’s. Dat was slapen in een houten huisje op een stromatje, geen stromend water en welgeteld vier verschillende insecten/dieren gezien in de badkamer. Het was gaaf om te zien hoe de lokale bevolking leeft, het is toch heel anders dan de stad.
Een bruiloft in Cambodja wordt meestal gehouden bij het ouderlijk huis van de bruid, daar wordt een tent neergezet. Tijdens het diner gooit iedereen het afval naast zich neer en kinderen zijn op zoek naar alle blikjes (omdat blikjes gerecycled worden en geld opleveren). Wat voelt dat onnatuurlijk om alles gewoon naast je neer te gooien! De volgende ochtend hadden we ontbijt voor ons vertrek naar de stad met het bruidspaar en zag ik een vuurtje met het afval van de avond daarvoor.
De bruid kleedt zich minstens zeven keer om op haar bruiloft. De bruiloft bestaat uit veel gebruiken waar ik zelf nog achter moet komen wat deze precies betekenen. En voor de bruiloftsgasten is het veel zitten, eten, dansen en omkleden. Ik stond verbaasd hoeveel vrouwen make-up op hun gezicht doen om witter te lijken.
Wat we misschien in Nederland ook wel in kunnen voeren is dat er bij de trouwkaart een voorgedrukte envelop zit met je naam er op. Het is de bedoeling dat je in deze envelop geld doet, als je deze envelop afgeeft op de bruiloft wordt er opgeschreven hoeveel geld je hebt gegeven. Zo kan het bruidspaar precies zien hoeveel je hebt gegeven en eventueel hetzelfde bedrag geven aan de bruiloftsgast als hij of zij gaat trouwen;)

Ongeveer twee weken geleden ben ik voor het eerst mee op outreach geweest met mijn werk. Dat hield in dat ik samen met twee collega’s naar een beer garden ging op een vrijdagavond. Deze beer garden is een restaurant met afgezette zitplaatsen. Prostituees lopen rond in deze beer garden om zich als het ware aan te bieden aan (mannelijke) klanten. Ik had met mijn collega’s een diner en op een gegeven moment kwam er een prostituee bij zitten en daar hadden mijn collega’s een praatje mee. Mijn collega’s stelde vragen aan haar over haar achtergrond. Op een gegeven moment hopen ze dan op een gesprek te komen over haar werk en over de mogelijkheid om haar leven te veranderen. Deze avond hebben mijn collega’s een gesprek gehad met de serveerster van deze beer garden. Mijn collega zei tegen mij (toen de serveerster even weg was) dat ze merkte dat God een deur aan het openen was. Mijn collega’s hebben uiteindelijk met dit meisje nummers uitgewisseld en ze hoopt één deze dagen naar het kantoor van Precious Women te komen om een gesprek te hebben over de beautysalon opleiding.
Ik heb zelf deze avond vooral geobserveerd wat er allemaal gebeurd. Ik besefte ook dat je de taal en ook de Khmer cultuur beter moet kunnen verstaan om dit werk te kunnen doen. En ik besef ook als ik ‘meega’ dat ik de bewogenheid van Jezus nodig heb ik mijn hart!

Vorige week hebben we tijdens een Bijbelstudie in de shelter geschilderd wie Jezus voor ons is. Het was een bijzondere avond, om met elkaar op een creatieve manier bezig te zijn. Ik heb gezien en gehoord dat het geloof van sommige vrouwen diep zit. Eén van de vrouwen in de shelter heeft geen contact met haar familie vanaf kind af aan en zei liet door haar schilderij zien dat ze bij Jezus mag horen, dat dat voor haar als een Thuis mag zijn.

Naast alle mooie en interessante dingen die ik hier mag meemaken is het niet altijd makkelijk om hier te zijn, ver weg van mensen van wie ik houd. En het is soms lastig dat ik niet altijd weet wat er in mijn werk van mijn verwacht wordt of hoe ik me moet uitdrukken in het Engels of Khmer.
Ik merk dat mijn beeld van zendingswerkers wordt bijgesteld. Ik had voorheen een beeld dat zendelingen altijd nuttig bezig zijn. Maar dat zou geen mens volhouden, dat vraagt God ook niet. Hij wil dat we met Hem leven en of we nu aan het werk zijn of ergens koffie drinken doe alles tot Zijn eer! Dat is iets wat ik steeds meer mag leren.

Tot slot nog een grappig iets. Ik zat laatst in de bus met Annemiek, en ik ‘voelde’ dat er mensen naar mij aan het kijken waren. Toen ik me omdraaide zeiden ze dat ze mijn neus mooi vonden

Dat is iets wat ik hier wel vaker heb gehoord. Ik vind het grappig, omdat we dat geloof ik in Nederland niet zo snel over een neus zeggen. Maar Khmer mensen hebben meestal kleine, platte neusjes, dus vandaar;) En daarnaast hoor ik (natuurlijk) minstens twee keer per week dat ik zo lang ben

Lieve groetjes uit Phnom Penh,
Ilonka