Thailand, Women's day en Internationale school

Beste, lieve lezers!

Op het moment dat ik deze weblog schrijf zijn Annemieke en ik voor een weekend in Thailand, om onze visa te kunnen verlengen. We genieten hier van het strand, het vissersdorpje en het zwembad bij ons resort. We verblijven in een huisje op palen boven een soort moeras met daaromheen een hele mooie tuin!

Allereerst wil ik delen hoe goed God is voor mij! Hij werkt zo bemoedigend. Ik denk aan één van de eerste keren dat ik Bijbelstudie mocht geven bij Precious Women en ik de middag daarvoor in mijn Bijbel aan het lezen was. Ik las uit Handelingen 4 vers 13. Waar staat dat de mensen aan wie Petrus en Johannes het Evangelie mochten delen, opmerkten dat Petrus en Johannes ongeleerde en eenvoudige mensen waren. Ik voel me ook niet altijd geschikt, alleen al denkend aan de taalbarrière. Maar deze tekst bemoedigende me omdat God ook door eenvoud wil werken. En zo mag ik de Bijbelstudies houden met behulp van Nederlandse, Engelse, Khmer Bijbel en plaatjes die ik maak op een groot vel papier.
Het is fijn om steeds meer zicht te krijgen op hoe Precious Women werkt en tegelijkertijd zet het me ook weer meer stil als ik hoor over de achtergrond van deze vrouwen. Dat deze vrouwen vaak niet weten hoe ze liefde moeten geven en ontvangen wat gevolgen heeft voor de relaties die ze hebben ook in de shelter zelf. Op het eerste gezicht is deze pijn niet altijd te zien, maar achter de glimlach schuilt een pijnlijk verhaal.

De afgelopen tijd heb ik gewerkt aan een begeleidingsplan voor de vrouwen in de shelter, heb ik een ziekenhuis bezoekje afgelegd naar een cliënt (ze is gelukkig weer beter) en hebben we women’s day gevierd! Op een vrijdagmiddag waren ongeveer honderd vrouwen van de organisatie Precious Women en vrouwen die nog in Karoakebars werken bij elkaar om women’s day te vieren. We hebben stoelendans gedaan, ze hebben boodschap meegekregen dat vrouwen waardevol zijn en er werd gebeden. Op deze manier hoop Precious Women het hart van deze vrouwen te raken en ook relaties op te kunnen bouwen!
Afgelopen donderdag heb ik pannenkoeken gebakken in de shelter met de vrouwen. Of eigenlijk nam één van de vrouwen het over. Ze vonden het lekker, maar een maaltijd zonder rijst is hier toch echt geen maaltijd! Het was erg gezellig.

Omdat ik parttime werk voor Precious Women had ik nog tijd voor iets anders. Iemand uit het team wist van een zendelingsgezin wat hulp kon gebruiken en heeft me aan deze familie gelinkt. Het jongste zoontje (5 jaar) uit dit gezin heeft extra begeleiding nodig op school. Hij heeft behoefte aan structuur, ondersteund te worden met plaatjes of woorden en gewezen te worden op zijn taken. Ik mag hem drie ochtend helpen op de Internationale school. Een mooie uitdaging naast mijn andere werk! Het is bijzonder om te horen dat de ouders mij zien als een verhoring op hun gebed. Dat maakt mijn hart blij en ook klein.

Laatst zeiden Annemieke en ik nog tegen elkaar dat het leven in Phnom Penh nu ook meer gewend raakt. Het geluid van een man die langs komt op zijn fiets om zijn eieren te verkopen, een vrouw die een kar trekt om lege flesjes en blikjes te zoeken om te kunnen recyclen of het zien van vrouwen in pyjama’s op straat. Maar het is nog steeds leuk om door het verkeer te crossen met m’n fiets, minder leuk om de vieze geuren van vuilnis langs de straat te ruiken en om bezweet ergens aan te komen. Want het wordt steeds warmer hier, maar gelukkig hebben waaiers, een koude douche en zelfs airco!

Om meer een beeld te krijgen van het leven in Phnom Penh kan je nog even naar de foto’s kijken.
Eind april hopen mijn ouders op bezoek te komen! Ik zie er naar uit om mijn leefomgeving te kunnen laten zien!

Bedankt voor het lezen!
Liefs Ilonka

Start met werken in Cambodja

Lieve lezers,

Leuk dat je weer mijn blog leest! Bedankt voor jullie leuke berichtjes op de weblog, mailtjes, appjes, kaartjes (mag er elke vrijdag één open maken, heel leuk!) en gebeden! Door deze reis besef ik hoeveel lieve mensen ik in mijn leven om me heen mag hebben. Wat een zegen. En vanaf deze plek mag ook genoemd worden hoe gezegend ik ben met mijn lieve vriend Wim. Het is fijn dat we merken dat deze tijd van afstand opbouwend is voor onze relatie.
Van de week hoorde ik iemand zeggen dat God als het ware een cirkel mensen om je heen geeft, waardoor je ook Hem beter mag leren kennen. Omdat God door mensen (wonderlijk genoeg) wil werken.

De drie weken taalstudie, van elke dag twee uur, zit er op! Vanaf deze week heb ik vier dagen per week, één uur in de ochtend taalstudie op de taalschool en daarnaast natuurlijk nog wel zelfstudie. Het leukste is natuurlijk het in praktijk brengen van wat je geleerd hebt. Het werkt erg stimulerend dat de bevolking het erg waardeert als je Khmer probeert te spreken. Ik ging laatst geld pinnen en vroeg aan een meneer of hij even op mijn fiets wilde passen. Daarna had ik een praatje met hem en ik vroeg naar zijn lievelingskleur in het Khmer (want dat had ik net geleerd). In Nederland zou ik dit niet zo snel vragen aan iemand die even op mijn fiets past, maar op één of andere manier vind ik dat hier niet gek en ik hoop hij ook niet

. En als ik op de markt iets niet versta ik in het Khmer, vinden mensen van andere kraampjes het volgens mij erg leuk om te helpen. En zo heb je al snel plezier met elkaar om de taal!

Inmiddels ben ik begonnen met werken bij precious women ministry! Deze organisatie heeft als missie: Vrouwen in staat te stellen om hun leven te verbeteren en te werken in een omgeving die vrij is van seksuele en economische uitbuiting. Precious women heeft verschillende projecten. Allereerst bezoeken ze twee keer per maand op vrijdagavond prostitutieplekken om in contact te komen met prostituees daarnaast geven ze training en zenden ze een radioprogramma uit. Als vrouwen uit de prostitutie stappen helpen ze hen in het vinden van een studie en begeleiden ze hen daarbij. Precious women geeft zelf les in (bruids)salonvaardigheden en dit is tevens een business. Op dit moment wonen er zes vrouwen in de shelter, dit is een begeleid wonen project. Als je het leuk vindt om te kijken de website van precious women is: http://preciouswomenministry.org/
Ik hoop drie halve dagen per week de social werker te helpen en twee avonden per week (op dinsdag en donderdag) Bijbelstudie te houden met deze vrouwen. Na de Bijbelstudie slaap ik in deze shelter.
Afgelopen nacht heb ik voor het eerst in de slaapzaal geslapen met deze vrouwen! Het was bijzonder om op deze manier een stuk van hun leven te zien en daar deel vanuit te mogen maken. Opvallend is dat deze vrouwen allemaal van dezelfde leeftijd zijn als ik, daardoor voel ik me ook één van hen. Tijdens het koken gisterenavond vroeg één van de vrouwen of ik een donkere huid mooi vond. Ik bevestigde dit en legde uit dat in Nederland iedereen graag bruin wil worden en daarom in de zon gaat liggen, terwijl juist hier iedereen lichter wil zijn…..

Vanochtend was het om half 6 opstaan om Bijbelstudie te doen. Het is mooi hoe deze vrouwen geleerd wordt God te betrekken in hun dagelijks leven. De begeleidster slaapt hier zeven dagen per week, oftewel ze woont hier. Terwijl ze ernaast ook nog ander werk heeft, dat is wel andere koek dan ik gewend ben met diensten van zo laat tot zo laat.
Het is de bedoeling dat ik vooral met deze vrouwen een vriendschapsrelatie opbouw. Dat ik van hen kan leren, zij van mij en samen van God!

Afgelopen weekend zijn de broer en schoonzus van Annemiek op bezoek geweest, gezellig en leuk om onze woonplek te kunnen laten zien. Daarnaast hadden wij hierdoor ook een reden om (weer) toerist te zijn en hebben we o.a. het Royal Palace met hen bezocht (zie foto) en zijn we lekker uit eten geweest. En hebben we ook gezellig op zaterdagavond rummikub gespeeld;)
Annemiek en ik hebben ook een huisdier genomen, een gekko. Hij komt elke avond even kijken in de keuken;)

Ik kan nog veel meer vertellen, maar voor nu laat ik het hierbij!
Als laatste nog een Cambodjaanse groet:

Tjoep knie pel crouwi (see you next time).

Wonen in Cambodja

Ha lezers!

Een dikke week geleden schreef ik mijn eerste blog vanuit Cambodja, met alle nieuwe indrukken. En nog steeds maken we of horen we elke dag nieuwe dingen. Alleen al alle nieuwe woorden die ik leer bij de taalstudie! Afgelopen maandag zijn we begonnen met de taalstudie: Elke werkdag stappen we rond 10 voor 8 op onze fiets naar de taalschool. Het is een sport om aan de overkant van de drukke weg te komen (we dragen niet voor niets fietshelmen). De taalstudie vind ik pittig! Maar als ik na een paar lessen kan vragen aan een mevrouw bij een groentestalletje hoe duur de mango’s zijn in Khmer, deze vrouw zie glimlachen en ze antwoordt geeft op mijn vraag dan word ik blij. Daarvoor leer ik de taal, om contact te kunnen maken met de lokale bevolking.
Naast bezig te zijn met de taalstudie zijn we de buurt van onze nieuwe woonplek aan het verkennen. We huren een heel mooi huis, genoeg plek voor bezoekers vanuit NL

. Dit huis voelde al snel als een thuis.
Van de week vroegen we op de lokale markt om één knoflook, maar dat was toch wel een hele rare vraag. Uiteindelijk verlieten we de marktkraam met een halve kilo knoflook;) En niet te vergeten langs hoeveel dode en levende vissen we kwamen, varkenssnoeten en levertjes. De geur daarbij kan ik via deze blog niet overbrengen.
Het is leuk om steeds meer mensen te leren kennen. In Phnom Penh werken veel missionarissen en zij regelen veel activiteiten. We zijn eigenlijk wel verbaasd hoeveel westerse mensen je hier ziet en ook hoeveel (internationale) kerken er zijn. Bijzonder om afgelopen zondag hier in Phnom Penh met de internationale gemeente te gedenken dat God Zijn zoon Jezus heeft gezonden naar deze wereld. Aankomende zondag hopen we naar een lokale gemeente te gaan tegenover ons huis. We vinden het belangrijk om de lokale bevolking te leren kennen.

Vorige week ben ik bij een stichting wezen kijken voor een werkplek. Het was goed om te zien hoe deze stichting voor gehandicapten kinderen zorgt. Er komen 25 kinderen per dag voor dagbesteding en er is 1 op 5 begeleiding. Daarnaast geven ze ook ambulante begeleiding. De directeur vertelde vol passie zijn verhaal over deze stichting (Hands of hope). Het is bizar om te horen hoe de lokale bevolking tegen gehandicapten kinderen (en volwassenen) aankijkt. Ze denken dat ze door boze geesten zijn bezeten en zwangere vrouwen lopen daarom vaak om, omdat ze bang zijn dat hun kind ‘besmet’ wordt. Door o.a. voorlichting en het betrekken van scholen bij de gehandicaptenzorg komt er langzamerhand een verandering in het beeld van gehandicapten in Cambodja.
Volgende week hoop ik nog bij een andere stichting te gaan kijken voor werk, deze stichting heet Precious Women Ministery. Zoals u misschien weet komt er in Cambodja veel prostitutie voor. De massagesalons en karaoke bars vertellen ons genoeg, vele van deze zijn bordelen. Het is vreselijk om te lezen dat ook kinderen gedwongen worden om in de prostitutie te werken. Ik lees nu o.a. het boek Vrijheid voor Lihn. Het is goed om te lezen welk kwaad deze kinderen wordt aangedaan en om mijn ogen daar niet voor te sluiten.
De week voordat ik vertrok naar Cambodja kwam er tijdens de verdieping over (kinder-)prostitutie in Cambodja het lied maak ons hart onrustig God in mij naar boven. Een aantal zinnen daarvan wil ik graag met u/jou delen: Stort in ons uw tranen uit. Mensen worden uitgebuit,weggeschopt en opgesloten. Steek in ons uw woede aan om het onrecht te weerstaan! Geef ons moed om op te treden. Laat ons vechten voor de vrede.
Het gekke is dat wij mensen kunnen ‘wennen’ aan onrecht. “Waarom kan ik langs de massagesalons en karaoke bars rijden zonder dat dat me echt raakt?” Terwijl als ik het onrecht mag voelen, is er in mij een verlangen om daar wat tegen te doen. Ik weet dat als je al het onrecht op je zou nemen, je verslagen zou worden door de hoeveelheid, maar we mogen God vragen of hij ons het onrecht wil laten zien in onze omgeving en om deze onrecht te weerstaan. Laten we Jezus daarin volgen! Hij ging juist met de verstotene om!

Cambodia, here we are!

Lieve allemaal,

Mijn eerste bericht uit Cambodja!
Nederland is, maar lijkt ook heel ver weg. Ik word hier als het ware helemaal mee/opgenomen in de cultuur. De mensen zijn vriendelijk, de temperatuur is heerlijk (het is hier nu de koelste tijd van het jaar, dus dat belooft nog wat

) en het eten is lekker.
Het was heel fijn dat het 'zin-hebben' in het avontuur bij het vertrek op Schiphol vooral overheerste! Na een lange reis (van ongeveer 18 uur) zijn we veilig aangekomen en stond het Nederlandse echtpaar met hun kids op ons te wachten. Bij aankomst hebben we ons visa aangevraagd, we hebben alleen de verkeerde aangevraagd en gekregen. Dat betekent dat we nu verplicht zijn om over een maand het land uit te gaan. Maar dat is niet verkeerd natuurlijk voor een weekend weg!
Ik vond het bijzonder om aan het einde van onze vlucht Cambodja van bovenaf te kunnen zien, de woonplek voor de aankomende 9 maanden!
Na aankomst zijn we gelijk even wat boodschappen gaan doen op de markt. Het viel me op dat veel dingen op India lijken (de geuren, het drukke verkeer en héél veel mensen), wat de impact minder heftig maakt. Maar alsnog vind ik het bizar hoe dingen kunnen verschillen van mijn cultuur.Bijvoorbeeld: in een restaurant had iedereen zijn eten al, behalve ik en toen kwam de serveerster vertellen dat wat ik besteld had op was. Ik denk dan als westerling: ‘Waarom komen ze daar niet eerder achter, en het eerder vertellen?’
Op één of andere manier maakt dat hier ook niks uit. Dingen kunnen hier vaak niet gaan zoals je zelf bedenkt of plant. En ik merk dat ik dat ook allemaal lekker los kan laten en de dingen laat gebeuren en er van geniet.

Deze week verblijven we nog bij een gezellig Nederlands gezin, die erg goed voor ons zorgt. Het is fijn om aan hen allerlei dingen te kunnen vragen en van het te leren. Aan het einde van deze week hopen we te verhuizen naar een huis waar meerdere internationale trackers verblijven met dezelfde missie als wij. Dit huis zal voor de komende maanden ons ‘thuis’ worden. Een mooi huis met een eigen keuken, badkamer(s), woonkamer en twee slaapkamers. Annemiek en ik waren verbaasd, het is nog mooier en groter dan ons studentenhuis in Ede.
Op dit moment staan we aan het begin van onze oriëntatie week. We gaan onder andere naar de Killing Fields (waar we meer over de heftige geschiedenis van Cambodja te horen en zien krijgen) naar de markt en we horen meer over de cultuur en hoe we ons daarin wegwijs kunnen maken. Vandaag hebben we gehoord over boeddhisme en ook een tempel bezocht met de tuk tuks (de taxi hier). Ik merk bij mezelf als ik me verdiep in een ander geloof dat er dan verwarring in me naar boven kan komen. Waarom geloven al deze mensen in een god die niet bestaat? Waarom is Jezus de waarheid als al deze mensen in iets heel anders geloven. Eén van de mensen uit ons team vertelde uit eigen ervaring dat hij juist door de verdieping in het boeddhisme de waarde van het christelijk geloof meer is gaan zien. Wij hoeven niet bang te zijn of we genoeg doen voor God, Hij heeft alles gedaan door Jezus! En dat is mijn gebed ook dat ik door de verdieping in het boeddhisme, Jezus meer mag gaan schitteren!
We leren veel internationale mensen kennen, wat goed is voor mijn Engels. Ik vind Engels spreken moeilijk, maar ik word nu op een goede manier gedwongen om het te praten. En ik merk dat het begin er is. Daar dank ik God voor, ik vertrouw er op dat Hij mij daarbij helpt. Gisteren hebben we ons aangemeld voor de Khmer taalstudie, daar beginnen we maandag mee. We hopen de komende drie weken naar deze taalschool te gaan, elke werkdag van 8 tot 10 in de ochtend. Annemiek en ik hebben allebei onze eigen teacher.
Aankomende donderdag hoop ik samen met de teamleider bij een werkplek te gaan kijken in de gehandicaptenzorg, ik hoop in de volgende blog daar meer over te kunnen vertellen.

Super leuk dat je mijn blog leest! Ik hoop over een tijdje weer wat te schrijven. Ik ga nu verder genieten van alle (nieuwe) ervaringen.

Liefs vanuit Cambodja

Cambodia, here we come!

Lieve allemaal,

Precies over een week hoop ik met Annemieke in het vliegtuig te zitten! Het komt nu echt dichtbij. Ik zat net nog op mijn fiets naar de 'Nederlandse' markt en bedacht me dat ik nog maar moest genieten van de kou.
Ik zie uit naar het avontuur en tegelijkertijd vind ik het spannend. Wat zal het avontuur gaan brengen, hoe ga ik het vinden? Wat ik zelf echt heerlijk vind om te weten is dat God overal is, Hij blijft dezelfde. Al verandert straks heel mijn (leef)omgeving.
Vanuit Cambodja krijgen we hartelijke mails en ik zie er naar uit om mensen te ontmoeten die ik nu alleen via de mail ken.

Van de voorbereidingstijd heb ik al veel mogen leren. O.a. leren 'nee' zeggen op bepaalde activiteiten of uitnodigingen (wat ik best moeilijk vind) en om m'n focus meer op Cambodja te richten. Wat fijn dat ik dan ook mensen in mijn omgeving mag hebben die mij wijze tips geven hoe ik dat moet doen.
De maaltijden die Annemieke en ik in Ridderkerk en Heteren hebben gegeven, waren erg geslaagd! Het voelde voor mij als een feestje. En met onze samenwerking zit het wel goed (als de één dacht: 'hoe moet ik voor 60 mensen gaan koken'kon de ander gelukkig nog nuchter nadenken en andersom;))

Zoals de meesten weten is het voor mij nog niet concreet wat ik in Cambodja precies gaan doen. Maar hoogstwaarschijnlijk ga ik als SPH'er aan de slag in de gehandicaptenzorg.
De eerste maand bestaat vooral uit de cultuur verkennen en taalstudie. Dat is voor de eerste maand denk ik wel genoeg, omdat het een compleet andere leefwereld is (eten, klimaat, taal etc.).

Leuk als je deze weblog leest! De volgende keer hoop ik te kunnen vertellen dat ik in Cambodja ben!
Voor deze week ga ik nog genieten van de nabijheid van familie, vriend(en) en Hollands eten;)

Veel liefs vanuit Heteren,
Ilonka

Ps. wil je in de standaardmailinglijst, laat het weten!